گل: این روزها بازیکنانی که رسانه هارا تحریم کرده اند یک سوال می کنند که اگر فوتبال نبود ؛عادل فردوسی پور چه کاره می شد ؟!

 

این سوال اصلی بازیکنان تیم ملی است که از عادل بدلیل حرف هایش در المپیک ناراحت هستند . اما جواب این سوال خیلی راحت است . اگر فوتبال نبود فردوسی پور استاد دانشگاه می شد ... همان طور که هم اکنون این شغل را در کنار گزارشگری و تهیه برنامه دارد .

اگر فوتبال نبود او می توانست کتاب ترجمه کند که هم اکنون چند کتاب مختلف با عنوان فوتبال ترجمه کرده است .
این اتفاق تلخ و رابطه دور بین رسانه ها و بازیکنان باید تمام شود و واقعا تعجب بر انگیز است که در فدراسیون فوتبال هیچ مسئولی قصد ندارد پا در میانی این مشاجره را انجام دهد . نکته این این است رابطه دوطرفه ستاره - رسانه در فوتبال ایران مریض است و حالا کار به تقابل بی نتیجه ای رسیده که بالاخره هم به پایان می رسد .

هر دو طرف تند رفته اند و هر دو طرف اشتباهاتی داشته اند اما یک جایی باید این ماجرا تمام شود . اینکه بازیکنان فوتبال در آمدشان از بیشتر رشته های ورزشی بیشتر است چیزی طبیعی در کل دنیاست و همین در آمد حتی یوسن بولت سریع ترین مرد جهان و دارنده 7 مدال المپیک را تحریک می کند تا غرورش را بشکند و چندین بار و شب قبل از دو صد متر المپیک عنوان کند دوست دارد به منچستر برود .

از طرفی رسانه های ایران هم از بابت عدم نتیجه گیری پی در پی فوتبال ناراحت هستند و باید نسبت به این شکست ها واکنش نشان بدهند که موفقیت های المپیک باعث این تندتر شدن این حمله ها شد .

اینکه برنامه امشب نود کمکی به این مسئله بکند یا نه مشخص نیست اما نکته جالب حرف یکی از ملی پوشهاست که می گوید: در روزهای تحریم بدون اینکه یک کلمه حرف زده باشم هرروز از زبان من مصاحبه منتشرکرده و می کنند!